Já þetta eru svolítið skemmtilegar pælingar og mættu fleiri leggja orð í belg. Það er athyglivert að það vilja allir fá athygli en þeir sem eru með lætin vilja kannski síst athygli en fá hana. Það verður því ansi oft þannig að þeir hæglátu dragast aftur úr vegna ónógrar athygli frá kennara sem óafvitandi veitir allri sinni orku í ólátabelgina. Og kemur þannig í veg fyrir að þeir góðu og hæglátu fái það frelsi til að læra og dafna sem framúrskarandi nemendur því þeir eru ekkert að böggast í kennaranum fyrr en allt of seint.
föstudagur, mars 22, 2002
fimmtudagur, mars 21, 2002
Auðvitað vissi ég nafnið hennar :-) ég hélt bara að hún vildi frekar vera S.dóttir. ÉG er á öðrum vef með vinum mínum úr Árbænum og þar er athyglisverð umræða um skólastarf í gangi. BEst að copyia og pasta smávegis hingað: Umræðan byrjar neðst og gengur upp.
3/21/2002 11:50:03 AM
Ég er líka sammála að það er óþolandi þessi meðalmennskumarkmið sem einkenna menntakerfið. Af hverju er ekki hægt að skipta krökkum í bekki eftir getu eða skipta bekk upp í hópa eftir getu.
[3/21/2002 11:29:28 AM
Já ég er auðvitað með svör á (mjög) reiðum höndum (GRRRR). Í ljós þess að það er óþarfi að gagnrýna nema menn geti komið með tillögur að úrbótum.
Já já auðvitað er þetta allt frekar einfalt hjá mér og það er auðvitað ekkert sjálfgefið að leyfa öllum að kjafta frá sér og öðrum allt við bara vegna þess að það má ekki kæfa einstaka mælskuhæfni einstaklingsins. Hins vegar finnst mér rétt að reyna að skoða málið út frá forsendum nemendanna ekki kennarana eða establissins - sem mér finnst einmitt vera staðan í dag. Ég hins vegar setti þetta svona fram til að einmitt mótmæla dýrkun meðalmennskunnar hér á landi þar sem allt nám virðist vera mengað af kjaradeilum frekar en að skilgreina menntun sem nákvæmlega það: menntun!
Ég hefði viljað skoða þessi svokölluðum "vandamál" út frá öðrum sjónarhóli og finna væntanlega viðeigandi lausnir sem hvorki minnka aga eða kæfa einstaklinginn. Í þessu dæmi sem Lísa nefndi fannst mér stúlkan vera stimpluð óstöðvandi talvél sem best er að slíta úr félagslegu samhengi við vinkonu sína og setja hjá einhverjum öðrum í þeim tilgangi að hafa hemil á henni. Ég hef heyrt önnur dæmi þar sem drengur í leikskóla þótti óeðlilegur vegna þess að hann á einn vin - bara einn. Meðalið við slíkum glæp er náttúrlega að slíta þá í sundur og þá hlítur drengurinn að finna fleiri vini - sounds stupid doesn't it?
Ég hef þær hugmyndir að hægt er að blanda saman í bekki ólíku fólki en móta hópa innan bekksins sem hvorki skilur menn eftir eða bindur menn niður. Ástæða þess að þetta er ekki gert er væntanlega sú að kennarar geta ekki hugsað sér slíkt enda alltof mikil vinna. Það getur verið að þetta sé stundað í einhverjum skólum en ég hef aldrei heyrt dæmi þess - correct me if I'm wrong.
Að skara fram úr í mínum augum er á öllum sviðum. Ég nefni tvö dæmi um kæfingarstefnu íslenska skólakerfisins.
1) Þú mátt ekki læra að lesa fyrir 6 ára bekk vegna þess að þá leiðist þér á meðan allir aðrir eru að læra það. Þ.e. allir verða að vera jafn lélegir.
2) Þú þarft ekki að lesa upphátt fyrir bekkinn vegna þess að þú ert of feiminn. Þú mátt þess í stað lesa í hljóði (Hver gerir það???) Ekki þjálfa upp samskiptahæfileika eða almenna tjáningu.
Ég held að ég geti ekki reddað öllum göllum menntakerfisins í dag en ég er orðinn frekar þreyttur á þessari Allir-verða-að-vera-jafnlélegir-í-öllu-af-því-að-það-má-ekki-skilja-út-undann - stefnu! Það er allavega ekki verið að skapa frumkvöðla eða kenna fólki að treysta á sig sjálft. Samfélagið hjálpar þér ef ílla fer - það er öryggisnet, þú getur bara lagst í það ef þú ert eitthvað þreyttur.
Pirraður
[3/21/2002 11:06:20 AM
Ég skil hvað þú ert að segja Ægir, og ég hef reyndar oft pirrað mig á þessari meðalmennskustefnu í íslensku menntakerfi, þ.e. að allir þurfa að fylgja einhverju meðalmennskumoði í námsframvindu og afburðanemendurnir verða bara að gjöra svo vel að bíða þægir eftir hinum. Hins vegar er þetta ekkert auðvelt viðfangs og dæmið sem þú nefnir (með kommúnístíska samsæriskenningu sem kjarna málsins :) er full mikil einföldun. Hvernig myndir þú útfæra Útópíu skólann þinn? Hvernig mælir þú hvað er "að skara fram úr" og hvað gerir þú til þess að styðja það? Er það að "tala mikið" merki um að viðkomandi skari framúr í samskiptum? Ég er ekkert að reyna draga úr mikilvægi mannlegra samskipta (sem er hornsteinninn að nánast öllu sem við tökum okkur fyrir hendur í lífinu), en ég er bara að benda á að það er auðvitað ekkert auðvelt að ætla sér að leyfa öllum nemendum að njóta sín á því sviði sem þeir skara fram úr (einn talar mikið, annar teiknar rosalega vel, þriðji góður í fótbolta, fjórði klár að klippa út myndir, o.s.frv.).
En það er hins vegar mjög auðvelt að gagnrýna kerfið, og spinna upp samsæriskenningar... :)
[3/21/2002 9:41:37 AM
Mér fannst mjög áhugavert það sem ein vinkona okkar hjóna sagði um samskipti 6 ára stúlkna og drengja. Ef stúlkur mæta í drengjaafmæli þá þykir sjálfsagt að allir borði af Hercules diskum en ef drengir mæta í stúlkna afmæli taka þeir ekki í mál að borða af Barbie diskum.
Þessi skemmtilega dæmisaga er sett fram til að sýna það að ef okkur þykir stúlkur tala of mikið - er það þá ekki bara í samanburði við drengi? Þ.e.a.s. hvað er of mikið?
Ég starfa í geira þar sem mannleg samskipti, þ.e. að tala við annað fólk, skiptir meira máli en að þegja löngum stundum. Persónulega finnst mér fólk eigi að geta tjáð sig meira og ef einhverjir sýna tilbuðri í þessa átt í skóla er alveg óþarfi að drepa það niður.
Í stuttu máli þá held ég því fram að starf innan leikskóla og barnaskóla miðast meira út frá þörfum kennara en nemenda. Ef þú fellur ekki inn í mynstrið sem dregið er upp í námsskránni frá Birni herforingja og skarar fram úr á einhverju sviði t.d. átt auðveldara með að tjá þig en annað fólk - þá verður að stoppa það strax. Við getum ekki haft innan sama bekkjar fólk sem er ekki nákvæmlega eins. Allir eiga að vera þeir sömu, hafa sömu getu og réttindi og falla að lokum inn í sömu sossa pælinguna í samfélaginu sem kommúnistarnir í kennarastéttinni leggja grunninn að í skóla.
Moral of the day: Betra er að vera alveg eins og allir aðrir og í Guðana bænum ekki skara framúr - þú færð refsistig.
3/21/2002 11:50:03 AM
Ég er líka sammála að það er óþolandi þessi meðalmennskumarkmið sem einkenna menntakerfið. Af hverju er ekki hægt að skipta krökkum í bekki eftir getu eða skipta bekk upp í hópa eftir getu.
[3/21/2002 11:29:28 AM
Já ég er auðvitað með svör á (mjög) reiðum höndum (GRRRR). Í ljós þess að það er óþarfi að gagnrýna nema menn geti komið með tillögur að úrbótum.
Já já auðvitað er þetta allt frekar einfalt hjá mér og það er auðvitað ekkert sjálfgefið að leyfa öllum að kjafta frá sér og öðrum allt við bara vegna þess að það má ekki kæfa einstaka mælskuhæfni einstaklingsins. Hins vegar finnst mér rétt að reyna að skoða málið út frá forsendum nemendanna ekki kennarana eða establissins - sem mér finnst einmitt vera staðan í dag. Ég hins vegar setti þetta svona fram til að einmitt mótmæla dýrkun meðalmennskunnar hér á landi þar sem allt nám virðist vera mengað af kjaradeilum frekar en að skilgreina menntun sem nákvæmlega það: menntun!
Ég hefði viljað skoða þessi svokölluðum "vandamál" út frá öðrum sjónarhóli og finna væntanlega viðeigandi lausnir sem hvorki minnka aga eða kæfa einstaklinginn. Í þessu dæmi sem Lísa nefndi fannst mér stúlkan vera stimpluð óstöðvandi talvél sem best er að slíta úr félagslegu samhengi við vinkonu sína og setja hjá einhverjum öðrum í þeim tilgangi að hafa hemil á henni. Ég hef heyrt önnur dæmi þar sem drengur í leikskóla þótti óeðlilegur vegna þess að hann á einn vin - bara einn. Meðalið við slíkum glæp er náttúrlega að slíta þá í sundur og þá hlítur drengurinn að finna fleiri vini - sounds stupid doesn't it?
Ég hef þær hugmyndir að hægt er að blanda saman í bekki ólíku fólki en móta hópa innan bekksins sem hvorki skilur menn eftir eða bindur menn niður. Ástæða þess að þetta er ekki gert er væntanlega sú að kennarar geta ekki hugsað sér slíkt enda alltof mikil vinna. Það getur verið að þetta sé stundað í einhverjum skólum en ég hef aldrei heyrt dæmi þess - correct me if I'm wrong.
Að skara fram úr í mínum augum er á öllum sviðum. Ég nefni tvö dæmi um kæfingarstefnu íslenska skólakerfisins.
1) Þú mátt ekki læra að lesa fyrir 6 ára bekk vegna þess að þá leiðist þér á meðan allir aðrir eru að læra það. Þ.e. allir verða að vera jafn lélegir.
2) Þú þarft ekki að lesa upphátt fyrir bekkinn vegna þess að þú ert of feiminn. Þú mátt þess í stað lesa í hljóði (Hver gerir það???) Ekki þjálfa upp samskiptahæfileika eða almenna tjáningu.
Ég held að ég geti ekki reddað öllum göllum menntakerfisins í dag en ég er orðinn frekar þreyttur á þessari Allir-verða-að-vera-jafnlélegir-í-öllu-af-því-að-það-má-ekki-skilja-út-undann - stefnu! Það er allavega ekki verið að skapa frumkvöðla eða kenna fólki að treysta á sig sjálft. Samfélagið hjálpar þér ef ílla fer - það er öryggisnet, þú getur bara lagst í það ef þú ert eitthvað þreyttur.
Pirraður
[3/21/2002 11:06:20 AM
Ég skil hvað þú ert að segja Ægir, og ég hef reyndar oft pirrað mig á þessari meðalmennskustefnu í íslensku menntakerfi, þ.e. að allir þurfa að fylgja einhverju meðalmennskumoði í námsframvindu og afburðanemendurnir verða bara að gjöra svo vel að bíða þægir eftir hinum. Hins vegar er þetta ekkert auðvelt viðfangs og dæmið sem þú nefnir (með kommúnístíska samsæriskenningu sem kjarna málsins :) er full mikil einföldun. Hvernig myndir þú útfæra Útópíu skólann þinn? Hvernig mælir þú hvað er "að skara fram úr" og hvað gerir þú til þess að styðja það? Er það að "tala mikið" merki um að viðkomandi skari framúr í samskiptum? Ég er ekkert að reyna draga úr mikilvægi mannlegra samskipta (sem er hornsteinninn að nánast öllu sem við tökum okkur fyrir hendur í lífinu), en ég er bara að benda á að það er auðvitað ekkert auðvelt að ætla sér að leyfa öllum nemendum að njóta sín á því sviði sem þeir skara fram úr (einn talar mikið, annar teiknar rosalega vel, þriðji góður í fótbolta, fjórði klár að klippa út myndir, o.s.frv.).
En það er hins vegar mjög auðvelt að gagnrýna kerfið, og spinna upp samsæriskenningar... :)
[3/21/2002 9:41:37 AM
Mér fannst mjög áhugavert það sem ein vinkona okkar hjóna sagði um samskipti 6 ára stúlkna og drengja. Ef stúlkur mæta í drengjaafmæli þá þykir sjálfsagt að allir borði af Hercules diskum en ef drengir mæta í stúlkna afmæli taka þeir ekki í mál að borða af Barbie diskum.
Þessi skemmtilega dæmisaga er sett fram til að sýna það að ef okkur þykir stúlkur tala of mikið - er það þá ekki bara í samanburði við drengi? Þ.e.a.s. hvað er of mikið?
Ég starfa í geira þar sem mannleg samskipti, þ.e. að tala við annað fólk, skiptir meira máli en að þegja löngum stundum. Persónulega finnst mér fólk eigi að geta tjáð sig meira og ef einhverjir sýna tilbuðri í þessa átt í skóla er alveg óþarfi að drepa það niður.
Í stuttu máli þá held ég því fram að starf innan leikskóla og barnaskóla miðast meira út frá þörfum kennara en nemenda. Ef þú fellur ekki inn í mynstrið sem dregið er upp í námsskránni frá Birni herforingja og skarar fram úr á einhverju sviði t.d. átt auðveldara með að tjá þig en annað fólk - þá verður að stoppa það strax. Við getum ekki haft innan sama bekkjar fólk sem er ekki nákvæmlega eins. Allir eiga að vera þeir sömu, hafa sömu getu og réttindi og falla að lokum inn í sömu sossa pælinguna í samfélaginu sem kommúnistarnir í kennarastéttinni leggja grunninn að í skóla.
Moral of the day: Betra er að vera alveg eins og allir aðrir og í Guðana bænum ekki skara framúr - þú færð refsistig.